november 2021
Wat hebben we een leuke beroep als doktersassistente. Ik blijf het toch zeggen. Als dokters- of praktijkassistente kun je echt een verschil maken en dat voelt fijn. We zijn van nut.
Sóms heb ik alleen het idee dat het wel iets minder mag. Want, oké, als doktersassistente zijn we allemaal zo’n beetje een wandelende encyclopedie wanneer het gaat om de alledaagse kwaaltjes, kennen we thuisarts.nl bijna uit ons hoofd en kunnen we op heel veel vragen die ons gesteld worden antwoord geven. En dat weten de patiënten ook. Maar af en toe…
Helemaal nu in deze Covid tijd worden we platgebombardeerd met vragen. Vaak terecht, maar helaas ook heel vaak van de stapel “Let Me Google That For You”. Ken je die link? Wanneer je bijvoorbeeld per mail een enorm niet snuggere vraag krijgt, kun je met knippen en plakken diezelfde vraag invoeren in https://letmegooglethat.com en dan krijg je precies het antwoord waar de persoon in kwestie bij jou mee aanklopt. Had hij of zij dus ook kunnen doen.
Ik heb het wel eens gedaan. Niet in mijn werk als doktersassistente, maar in een andere hoedanigheid. Gewoon een vraag beantwoorden met deze link. Nooit meer wat van die persoon gehoord. Heerlijk.
Tsja, de vindingrijkheid en zelfredzaamheid van sommige patiënten is soms wat ver te zoeken. Want hee, heb je een vraag, dan weet de dokter altijd raad! (En dat klopt ook nog eens. We hebben het gewoon op onszelf afgeroepen…)
Maar heel soms zou ik wensen dat er één dag per jaar was waarop we alle vragen die we krijgen zouden kunnen beantwoorden zoals we zouden wíllen, in plaats van zoals het politiek en sociaal correct is.
“Dag mevrouw, wat kan ik voor u doen? “Nou, ik heb zo’n sneltest gekocht, je weet wel, voor de covid. En nu staat erop dat je die in je neus moet doen. Maarreh… moet dat echt in mijn neus? Kan dat niet ergens anders?” (Echt gebeurd!!)
Ik heb de dame in kwestie niet aan de lijn gehad en mijn collega heeft haar keurig te woord gestaan, maar denk je eens in wat een prachtige suggesties je zou hebben kunnen geven als dat kon!
“Dag meneer, hoe kan ik u helpen?” “Nou, wat heb ik lang moeten wachten zeg! Het is zeker druk bij jullie? Nou, ik weet dat jullie het ook waarschijnlijk niet weten maar ik vraag het toch maar even (terwijl het maandagochtend is en er 7 mensen in de wacht staan). Heb je eng idee wanneer de GGD mij op gaat roepen? Nee? Oh. Zelf opzoeken? Nee, ik doe niet aan internet. Maar weet je dan wel welk vaccin ik krijg? Want ik wil eigenlijk Janssen en Janssen, ik las op mijn iPhone dat die toch wel beter zijn. Oh, dat weet je ook al niet. Jammer hoor, want mijn buren zijn al lang gevaccineerd en die zijn jonger dan ik. En… en… en…”
Wat zou ik zeggen op een Dag Waar Alles Mag? Ik weet het niet. Waarschijnlijk zou ik meneer even in de wacht zetten, heel hard mijn gewenste antwoord schreeuwen en vervolgens weer rustig terugkomen en het gesprek netjes afronden.
We weten al lang dat wij een cruciaal beroep vervullen. Als iedereen thuis moet werken, stappen wij elke ochtend om 07:00 in onze auto, bus of trein, fietsen door wind en weer en zorgen ervoor dat we om stipt 08:00 fris en fruitig aan de telefoon zitten om iedereen die hulp van de dokter of de assistente nodig heeft, te woord te staan met een glimlach, goede raad of een afspraak. En dat weten ze bij de GGD ook. Als zelfs meneer Hugo de Jonge zegt “dat kunt u bij de huisarts navragen” en elk zoveelste telefoontje bij de GGD ook de uitkomst heeft “dat weet uw huisarts” dan moeten we wel heel belangrijk zijn in deze keten.
Dus voorlopig blijven we glimlachen aan de telefoon, geven iedereen een juist, correct en vriendelijk antwoord op alle vragen, ook die de mensen met een beetje vindingrijkheid zelf makkelijk kunnen beantwoorden, wasemen dan even uit bij onze collega’s en gaan dan weer vrolijk verder.
We zijn per slot van rekening de dokterspraktijk. En daar weten ze raad met alles.
